Każda z nas będąc mamą jest ciekawa jak kształtuje się inteligencja dziecka . Często lekceważy się pod tym kątem pierwsze miesiące życia, ponieważ rozwój IQ potocznie kojarzy się z rozpoczęciem nauki. Oznacza to, że często zaczynamy o tym myśleć na etapie przedszkolnym lub wczesnoszkolnym. Poniżej postaram się przybliżyć rozwój umysłowy dziecka.

Okiem psychologa

Niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie psychologii rozwoju dziecka jest Jean Piaget i właśnie na jego teorii oprę skrócony opis rozwoju intelektualnego dziecka.

Piaget opisał w jaki sposób dziecko rozwija się umysłowo od razu po narodzinach. Wyróżnił 6 okresów rozwoju sensomotorycznego dziecka. W tym wpisie opiszę pierwszy z nich.

Okres 1 (0-1. mies.): Aktywność odruchowa

Zachowania sensoryczne i motoryczne występujące po narodzinach i w pierwszych tygodniach życia dziecka są początkiem kształtowania się inteligencji. Właśnie te zachowania są bazą dla procesów akomodacji i asymilacji do otoczenia, tj. nauki i przystosowania się do niego.
Po urodzeniu do mniej więcej pierwszego miesiąca życia zachowania noworodka są odruchowe (ssanie, chwytanie, płacz, ruchy tułowia i głowy) i niezróżnicowane (ssie wszystko, co mu zostanie podane pierś, palec, smoczek, róg kocyka itp.). Na tym etapie dziecko nie rozróżnia przedmiotów, ani bodźców. W skrócie reaguje na wszystko wyżej wymienionymi odruchami.
Już po pierwszych paru tygodniach życia dziecko zaczyna akomodować, inaczej dostosowywać się do otoczenia. Co to znaczy w praktyce? Zaczyna odróżniać pierś/smoczek butelki od innych „niejadalnych rzeczy” i zaczyna ich aktywnie poszukiwać. Wiąże się to z tym, że dziecko zaczęło modyfikować wrodzone odruchy dostosowując się do otoczenia. Ssało wszystko, co miało w ustach, jednak tylko pierś/smoczek butelki dawały mleko! Stąd zaczęło szukać ich, a nie rogu kocyka

Noworodek to urodzony egocentryk.  A tak na poważnie, egocentryzm u noworodka polega na tym, że dziecko nie ma percepcji siebie – nie potrafi pojąć, że jest czymś odrębnym od reszty świata, a reszta świata odrębna od niego samego. Dziecko nie odróżnia siebie, od tego co znajduje się wokół niego. Otoczenie i przedmioty w nim zawarte postrzega poprzez doświadczenie, które dotąd opiera się jedynie na odruchach ssania, chwytania itd. Smoczek jest na razie tylko czymś do ssania, ale gdy noworodek go nie ssie to nie ma w głowie jego reprezentacji jako przedmiotu. To tak jakbyśmy uznawali istnienie telefonu tylko wtedy, gdy przez niego rozmawiamy, a bez nas samych on by nie istniał! Nie jest też w żadnym stopniu świadome związków przyczynowo-skutkowych.

Emocje? Nie mogę napisać, że noworodki nie czują. Czują bardzo dużo. Jednak jedyny wyraz emocji jaki u nich na razie występuje to płacz związany z poczuciem głodu.

Oczywiście obecnie wiemy, że rozwój intelektualny rozpoczyna się jeszcze przed narodzinami dziecka, kiedy powstaje jego mózg.

Bądźmy bliżej dziecka,
Adrianna – mama psycholog

Niniejszy artykuł jest wyłącznie wstępem do omawianej tematyki i nie stanowi oraz nie zastąpi profesjonalnej porady psychologicznej. Każdy przypadek, należy rozpatrywać indywidualnie, dlatego w razie potrzeby – zapraszam do konsultacji.