Jak pomóc dziecku wrócić do szkoły po pandemii?

Zeszły rok był trudny dla wszystkich rodzin . Pandemia wymusiła na nas adaptację do nowej rzeczywistości (o tym jak ułożyć życie rodzinne w pandemii pisałam tutaj https://oczami-dziecka.pl/?p=85). Nawet dla dorosłych było to duże wyzwanie, a co dopiero dla dzieci… Nauka w warunkach domowych, w dużej mierze samodzielna, bez stałego nadzoru nauczyciela, wsparcia innych uczniów, braku dostępu do różnorodnych form uczenia się i regularnych kontaktów rówieśniczych. Pandemia zebrała żniwo nie tylko w zdrowiu fizycznym, ale również psychicznym
. Do nierzadkich skutków u dzieci i młodzieży można zaliczyć wahania nastroju, lęki, napady złości, smutku, spadek motywacji do nauki, problemy z odczuwaniem przyjemności, oddalenie się w relacjach, poczucie zagubienia, małą ciekawość świata i niechęć do rozwoju zainteresowań. Ostatnie miesiące dały dużo nadziei na lepsze jutro, umożliwiły dzieciom kontakty rówieśnicze, powrót do wspólnej zabawy i ruch na świeżym powietrzu. Jednak po przejściach związanych z pandemią nie wszyscy potrafili z dnia na dzień wrócić do „normalności”, wiele dzieci mniej chętnie wychodziło z domu, bo uzależniły się od ekranów (komputerów, telewizorów, telefonów), straciły pewność siebie w kontaktach z innymi, obrosło w kompleksy itd. itd… Jak pomóc swojemu dziecku ponownie rozwinąć skrzydła?
Okiem psychologa
Pozytywne nastawienie
Przed rozpoczęciem roku szkolnego odświeżcie dobre wspomnienia związane ze szkołą. Mogą się do tego przydać zdjęcia, filmiki lub pamiątki. Ważne, aby wspomnienia dotyczyły różnych obszarów: relacji z uczniami, relacji z nauczycielami, nauki, budynku, zajęć dodatkowych. Przypomnij dziecku nawet drobne sukcesy i uczucie dumy z nimi związane. Po powrocie do szkoły pomagaj dostrzegać pozytywy, cieszcie się razem z rozpoczęcia nauki w szkole i możliwości jakie daje.
Metoda małych kroczków
Ważne, aby nie obarczać dziecka wygórowanymi oczekiwaniami odnośnie wyników w nauce oraz pilnować, żeby samo nie wyznaczało sobie zbyt wysoko poprzeczki. Niech czuje, że ma przestrzeń na ponowne wdrożenie się, oswojenie i wejście w tryb nauki szkolnej. Istotne, aby znowu poczuło się bezpiecznie i komfortowo.
Budowanie motywacji do nauki
Naucz dziecko wyznaczać sobie realne cele i cieszyć się z małych sukcesów. Pokazuj, że już sam wysiłek włożony w przygotowanie się do sprawdzianu, może powodować u dziecka uczucie dumy i spełnienia. Chwal za zaangażowanie i to co udało mu się dokonać. Jeśli otrzymało niską ocenę z kartkówki, postaraj się znaleźć elementy, które zrobiło dobrze. Pokazuj dziecku w jaki sposób może poprawić ocenę, zamiast skupiać się na „porażce” i przykrych emocjach. Wskazuj jak nauka może przełożyć się na życie, aby wzmocnić poczucie jej sensu.
Relacje
Wesprzyj dziecko w odnawianiu relacji rówieśniczych. Może udałoby się zaaranżować spotkanie z kilkoma uczniami z klasy, jeszcze przed rozpoczęciem roku szkolnego? Kiedy już rozpocznie rok szkolny, rozmawiaj o tym, jak i z kim spędza przerwy. Zachęć do spotkań pozaszkolnych. Uczęszczanie na dodatkowe zajęcia jest również budujące dla obecnych i nowych znajomości .
Wspieranie pewności siebie
Zapytaj dziecka, czy jest coś, co dodałoby mu otuchy w nowym roku szkolnym? Czasem wystarczy nowy piórnik, modna zawieszka, ulubiona rzecz z domu, amulet w postaci kamienia z rodzinnych wakacji, aby pociecha czuła się bardziej pewnie i bezpiecznie .
Co powinno Cię niepokoić?
Skontaktuj się z psychologiem/pedagogiem szkolnym, jeśli mimo wyżej wymienionych wskazówek obserwujesz u dziecka: lęk przed szkołą, wycofanie się z relacji rówieśniczych, utrzymujący się spadek nastroju, agresję lub każde inne zachowanie, które Twoim zdaniem odbiega od normy.
Bądźmy bliżej dziecka,
Adrianna – mama psycholog
Niniejszy artykuł jest wyłącznie wstępem do omawianej tematyki i nie stanowi oraz nie zastąpi profesjonalnej porady psychologicznej. Każdy przypadek, należy rozpatrywać indywidualnie, dlatego w razie potrzeby – zapraszam do konsultacji.