Jeśli twoje dziecko reaguje bardzo emocjonalnie, jest nadwrażliwe na bodźce z otoczenia (np. hałas, dotyk), bardzo przeżywa codzienność i nadmiernie bierze do siebie reakcje innych ludzi, to istnieje ryzyko, że cechuje go tzw. wysoka wrażliwość.

Okiem psychologa

Wysoko wrażliwe dzieci stanowią ok. 15-20 % populacji, cechę tą dziedziczą po rodzicach. Charakteryzują się umiejętnością głębokiego przetwarzania rzeczywistości; są osobami, które wszystko dogłębnie analizują i bardzo świadomie obserwują otaczający ich świat. Dlatego nowe otoczenie jest dla nich wyzwaniem, bowiem by czuć się pewnie muszą wszystko zinterpretować. Na tym tle rodzi się wyższe empatyzowanie z innymi ludźmi, lepsze rozumienie ich zachowań oraz emocji. Cecha ta stanowi dodatkowy balast w codziennym życiu, bowiem łatwo dochodzi do tzw. przeciążenia sensorycznego oraz przeciążenia układu nerwowego, w związku z dogłębnym odbiorem wielu bodźców. Skutkuje to nadmiernym wzbudzeniem emocjonalnym, czyli łatwością do wzmożonych reakcji pod postacią płaczu, złości, wstydu oraz trudnością z ich uspokojeniem. Dlatego wysoko wrażliwe dzieci obdarzone są wyjątkowym darem, który jednocześnie ich dużo kosztuje.

Przeciążenie układu nerwowego, co robić?

Ważne, aby relacje z rodzicami oraz środowisko domowe stanowiło dla dziecka fundament poczucia bezpieczeństwa i spokoju. Otwartość do rozmów na temat uczuć oraz relacji międzyludzkich będą bardzo przydatne w nauce regulacji emocji. Można stworzyć z dzieckiem tzw. kącik spokoju o którym pisałam tutaj https://oczami-dziecka.pl/?p=186 . Warto nauczyć pociechę sposobów na rozładowywanie emocjonalnego napięcia tj. głębokie oddychanie, ściskanie gniotka, uderzanie w poduszkę, tulenie, słuchanie spokojnej muzyki, taniec.

Przeciążenie sensoryczne, co robić?

Planując nadchodzący tydzień warto zadbać o to, aby nie zawierał zbyt wielu różnych aktywności i nowych elementów. Codzienność powinna opierać się na względnie stałym trybie dnia (pory posiłków, spania, zabawy, nauki) oraz rytuałach rodzinnych o których pisałam tutaj https://oczami-dziecka.pl/?p=1 . Oczywiście trzeba uchwycić odpowiedni balans między ilością aktywności i atrakcji. Stały tryb dnia nie oznacza, że twoje dziecko ma zrezygnować ze spotkań z przyjaciółmi, dodatkowych zajęć oraz korzystania z rozrywek. Jako rodzic znasz najlepiej swoją pociechę. Jeśli zaczynasz obserwować drażliwość, płaczliwość, wycofanie, to bardzo możliwe, że doszło do przeciążenia sesnorycznego. Wówczas warto zadbać, aby najbliższe dni były spokojne, wyciszające i odprężające, z wyłączeniem nagłych zmian oraz nadmiaru obowiązków. Dzieci mogą mieć potrzebę pobycia samemu (świetnie sprawdzają się namioty tipi w pokoju), spokojnej zabawy, pobycia w ciszy.

Wpływ wysokiej wrażliwości na codzienność

Dzieci wysoko wrażliwe mogą niechętnie podchodzić do zmian i nowych osób. Dlatego w sytuacjach społecznych dłużej zajmuje im adaptacja. Dajmy im czas na oswojenie się. Unikajmy komentarzy zmuszających dziecko do interakcji, bądź oceniających („ona się wstydzi”). Wzmocnimy dziecko poprzez cierpliwe towarzyszenie mu, tłumacząc innym, że nasze dziecko najpierw lubi poobserwować innych. Nie oczekujmy od naszej pociechy, że będzie chciało tego co inni w jego wieku np. oglądania określonych filmów, seriali, bajek lub korzystania z bardziej ekstremalnych lub głośnych atrakcji. Może być niechętne z uwagi na nadmierną ilość bodźców lub wzmożone przeżywanie emocjonalne pewnych kwestii.

Zadbaj o swój „emocjonalny kubeczek”

Bycie rodzicem wysoko wrażliwego dziecka jest dużym wyzwaniem, bowiem wiąże się z większą uważnością na potrzeby dziecka, częstszym regulowaniem jego emocji oraz dostosowywaniem codzienności pod jego wrodzoną wrażliwość. Dlatego bardzo ważne, aby rodzic dbał również o regulację własnych uczuć i potrzeb . Wychowywanie wrażliwca wysysa dużo energii, dlatego trzeba być czujnym kiedy „emocjonalny kubeczek” staje się pusty. Gdy robisz się rozdrażniona, przemęczona, mniej cierpliwa to znak, że warto zadbać o siebie i własne emocje, czyli poświęcić czas samej sobie tak jak najbardziej lubisz .

Bądźmy bliżej dziecka,
Adrianna – mama psycholog

Niniejszy artykuł jest wyłącznie wstępem do omawianej tematyki i nie stanowi oraz nie zastąpi profesjonalnej porady psychologicznej. Każdy przypadek, należy rozpatrywać indywidualnie, dlatego w razie potrzeby – zapraszam do konsultacji.